Кырмыскалы авылында яшәүче Рәҗәпов Рияз Дамир улына

20 яшь ул, май аеның үзе кебек, иң дәртл­е, иң көчле, искитмәле шәп, күңелле чак. Бәхет инешең тулып ак­сын, көннән-көн артсын, мәхәббәт чишмәң чиста, саф булсын. Йөрәгеңә дә, беләгеңә дә ил таянырдай көч-куәт өстәлсен.
Ходай сиңа ак бәхетләр бирсен,
Бездән сиңа шушы теләкләр.
Нурга тулган йөзеңне күреп,
Куансыннар безнең йөрәкләр.
Синең тормыш юлларыңда
Очрамасын киртәләр.
Гел шатлыклар һәм бәхетләр
Алып килсен иртәләр.
Иң изге теләкләр белән әтиең, әниең, картәтиең, нәнәең, Мусиннар, Әсәновлар, Миһрановлар, Минибаевлар гаиләләре.